17/11/ 2014, Αθήνα
Αν μπορούσα τώρα να γελάσω δυνατά
θα κάρφωνα μια φωτογραφία εικόνισμα,
με πινέζα,
που βρήκα χασομερώντας
θα έγραφα πάνω “ξέχασα να σε θυμάμαι”
και ύστερα θα εκβίαζα την αυτοπεποίθηση μου
λέγοντας της πως “δεν πουλάω στιγμή
κοιτώ μόνο τον χρόνο που περνά
και… και προσπαθώ να σε αγαπήσω”
μα κι εσύ φεύγεις σιγά σιγά
δεν με ήθελες;!
πες αλήθεια
Δεν με νοιάζει πια
εξάλλου πάντα καταλάβαινα πως αν κάτι ήθελα δεν θα μπορούσα να το έχω ξανά
δεν κλαίω, <
δεν προλαβαίνω
νύχτωσε, θα ξημερώσει σε λίγο
μου αρέσει η νύχτα
και η μέρα μ’ αρέσει …
Που είναι η φωτογραφία;
που είσαι;
θα κάρφωνα μια φωτογραφία εικόνισμα,
με πινέζα,
που βρήκα χασομερώντας
θα έγραφα πάνω “ξέχασα να σε θυμάμαι”
και ύστερα θα εκβίαζα την αυτοπεποίθηση μου
λέγοντας της πως “δεν πουλάω στιγμή
κοιτώ μόνο τον χρόνο που περνά
και… και προσπαθώ να σε αγαπήσω”
μα κι εσύ φεύγεις σιγά σιγά
δεν με ήθελες;!
πες αλήθεια
Δεν με νοιάζει πια
εξάλλου πάντα καταλάβαινα πως αν κάτι ήθελα δεν θα μπορούσα να το έχω ξανά
δεν κλαίω, <
δεν προλαβαίνω
νύχτωσε, θα ξημερώσει σε λίγο
μου αρέσει η νύχτα
και η μέρα μ’ αρέσει …
Που είναι η φωτογραφία;
που είσαι;
Ημερομηνία Πρώτης γραφής: 9/1/ 2015
( Ημερομηνία Πρώτης Δημοσίευσης στο http://e-kimolia.com/ : 2 months 1 week ago από 27/12/ 2015)