_/_/ 2009
… διαβάζοντας, μια αναλαμπή με οδήγησε σε αυτή τη μνήμη,
κι ύστερα η συνήθεια της καταγραφής ή διαφορετικά της κοινοποίησης,
το να μοιράζομαι ένα μέρος των αναμνήσεων μου καμιά φορά δηλαδή
με παρακίνησε
ήταν απόγευμα ίσως του 2010, καλοκαίρι
δυσκολεύομαι να θυμηθώ την πλήρης ημερομηνία
έκανα ρόλερς στο σαλόνι, στον διάδρομο
πάνω κάτω
πάνω κάτω
τους είχα ζαλίσει
προσπαθούσα να εξασκηθώ και να αδυνατίσω
κάποια στιγμή υπήρξε πλήρης συσκότιση
ένιωσα μια ρίγη κι έναν ήχο μες στο μυαλό μου
μια σκιά
της είπα να έρθει σε 4 χρόνια
της είπα να με αφήσει
άργησε να φανεί
από μικρή εμφανίζονταν καμιά φορά σκηνές
η αισθανόμουν το αόρατο
φοβόμουν το σκοτάδι
κι έβλεπα στο ταβάνι του παλιού σπιτιού
να σχηματίζεται από την υγρασία ένας σερβιτόρος
ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι
να παρατηρώ τα σχέδια στον μαυρισμένο απο την υγρασία τοίχο
(συνειρμικά θα μπορούσα να πω
στο μουντζουρομένο από τα δάκρυα πρόσωπο, μα άλλη στιγμή)
βέβαια τότε ήμουν επηρεασμένη κι από ταινίες βαμπιρικών σκηνών
στιλ τγουαηλαηντ
αργότερα πίστεψα πως τελικά μπορεί να ήρθε νωρίτερα
γι αυτό να συνέβησαν κι όσα έγιναν
πλέων
δεν ξέρω αν υφίσταται ή αν ήταν μια, ακόμη, αυθυποβολή
γνωρίζω, όμως, πως όλα είναι εφικτά
πιθανά
εκεί …