Σου γράφω από τον λόφο Στρέφη σήμερα
δεν ήταν ανοιχτό το αίθριο
οι πύλες ήταν κλειστές και δεν έφθασα σε εκείνο το σημείο τομής για να σε περιμένω
Οι μέρες διαδέχονται η μια την άλλη
όπως κάθε αναμονή, έτσι κι εκείνες καταλαμβάνουν μια θέση στον χρόνο
μια θέση οπού αιώνες πριν είχε αποδοθεί σε αυτές
καθώς εκείνες περνούν, οι συνειδητοποιημένες δηλώσεις περιπλέκονται με το παράλογο
και θα σε μορφώνουν απωθητικά από κάθε δικό σου δημιούργημά
εάν αφεθείς μονάχα στην καπιταλιστική παιδεία
θα σε καλούσα καθώς κινούμαι
μα το κορμί μου
σαν σώμα κινείται
αυτή τη στιγμή παραμένω ένα κορμί
ένα κορμί που κινείται
καταλαμβάνω μόνο τον χώρο που χρειάζομαι για να εκδηλωθώ
περπατάω
μπροστά μου μια γραφομηχανή
στη σκέψη μου, μια μορφή
η δική μου μορφή
μπροστά μου μια γραφομηχανή
ήθελα μέρες πριν … να σου το πω
βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο
έχω ένα γραφείο
σε αυτό είναι τοποθετημένη,
μια γραφομηχανή
κάθομαι σε μια καρέκλα
δεν την είδες
πληκτρολογώ
κινούμαι και γράφω
γράφω διαβάζοντας
μπροστά μου μια γραφομηχανή
δεν με ακούς ένα κορμί που κινείται, θα δεις
βαδίζω στα σκοτεινά
περπατάω προς το αθέατο
μπροστά μου μια γραφομηχανή
δεν θα την δεις πότε
στον σύγχρονο κόσμο την λέμε “ηλεκτρονικό υπολογιστή”
ή “ένα απλό χαρτί κι ένα μολύβι” αντικαταστάτης
βρίσκομαι ακινητοποιημένη
ανικανοποίητη
εξαντλημένη
μπροστά μου μια γραφομηχανή
σε ένα αμφιθέατρο,
μπροστά μου μια γραφομηχανή
…
σε ένα πάρκο,
μπροστά μου μια γραφομηχανή
σε ένα διαμέρισμα με καλή παρέα,
σε ένα γεμάτο πίνακες υπνοδωμάτιο,
μπροστά μου μια γραφομηχανή
στην ουτοπία
μπροστά μου μια γραφομηχανή
θα μπορούσα να σου γράφω κάθε μέρα
στην ουτοπία
μα ούτε εκεί προλαβαίνω
μπροστά μου μια γραφομηχανή … κι εσύ
[…]
12/11/2015, Λόφος Στρέφη, Εξάρχεια