___
– η απλότητα μου –
το έργο σου είναι εκείνο που θα κρίνω
ή θα επιλέξω
εκείνο θα με απομακρύνει ή θα με φέρει κοντά
καμιά φορά λένε … πως και το ‘image’ παίζει ρόλο
μα ο τρόπος με τον οποίο θα επιλέξεις
κάθε τι στην καθημερινότητα σου, δεν με αφορά
Δεν έχω κριτήρια εισαγωγής για όσους αποτελούν και αποτελώ εκτός
ούτε ο κίτρινος τύπος του γούστου μου είναι
Δεν με αφορά το φύλλο που θα ‘χεις
ο καλός σου χαρακτήρας
ή το πόσο καριόλης θα μπορούσες να ‘σαι
Δεν με αφορά η κόκα, η ηρωίνη, το md
που μπορεί να πήρες για να καταφέρεις το έργο σου
δεν με αφορούν οι έρωτες που έζησες
ούτε οι προσευχές σου
– όλα αυτά είναι εκείνα που θα γνωρίσω μέσω του έργου σου,
το έργο ενός δημιουργού διάβασα κάπου, πάντα αντανακλά κομμάτια αυτού που είναι
ή εκείνου που κρύβει –
εάν δεν έχω εκείνο το δικαίωμα,
το δικαίωμα
για να ανέβω τη σκάλα
του νοιάζομαι,
για το άτομο σου.
δεν θα με αφορά κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο
μόνο που κάποια στιγμή θα ήθελα μονάχα να γνωρίζω τα κύρια γνωρίσματα της προσωπικότητας σου
εκείνου που είσαι, κι εκείνου που σε καθοδήγησε
για να βρω μια, ακόμη, οπτική
για να σε κοιτάξω μέσα από την κλειδαρότρυπα
όταν βρεθώ στον ίδιο χώρο μαζί σου
για να φιλτράρω τις παθητικές στιγμές ενός καλλιτέχνη
ενεργώντας με το έργο του
– η απόσταση δικαιώνει το αντικειμενικό μερικής φύσεως,
και η επανάληψη των λέξεων- σκηνών μας βοήθα να αποθηκευτούν στην μνήμη –
να θυμάσαι πως ό κόσμος που δημιουργείς
είναι ότι μπορείς να αφήσεις με το έργο
[…] σε συνέχεια
[…]
20/2/ 2016, Αθήνα