http://seravnoleva.blogspot.gr/2015/12/blog-post.html
– …
– το ταξίδι; το τοίχος που έπεσε; τι εννοείς με την μάσκα;
– αλήθεια είναι, την έζησα “την μάσκα”
– ποια αλήθεια;
– κοίτα, άκουμε! υπάρχουν κάποια παιδιά που κοιτάνε το ψυγείο με τα παγωτά, και επιλέγουν πάντα τα πιο φθηνά παγωτά για να ικανοποιηθούν, ακόμη κι αν έχουν λεφτά για κάτι καλύτερο. Δεν σου λέω πως η επιλογή τους είναι λάθος. μα μερικές φορές το κάνουν απλά και μόνο για να φάνε και το κομμάτι εκείνου του παιδιού που δεν έχει λεφτά παρά μονάχα γι αυτό, το παιδικό παγωτό των 50 λεπτών. και ύστερα όταν συμβαίνει το αναπόφευκτο, και χάνουν το παγωτό από τα χέρια πριν το δοκιμάσουν, κλαίνε και ωρύονται παθαίνουν ψύχωση επειδή κάποιος τους πήρε το παγωτό από τα χέρια ή που τους έπεσε κάτω γιατί κάτι συνέβει. κι ενώ μπορούν να έχουν κι άλλο ή άλλο θεωρούν το πρόβλημά τους συμαντικότερο . κι ας υπάρχουν παιδιά που νοιάζονται περισσότερο ακόμη και για αυτά τα κακομαθημένα. παΐδια που τα λυπούνται, που επειδή έμαθαν να τα έχουν όλα, πέθαιναν όταν έχαναν κάτι. παιδιά που ζουν ευτυχισμένα και με τα λίγα και αγωνίζονται για μια καλύτερη κοινωνία και όχι για ένα ακριβότερο παγωτό.
ξέρεις γιατί δεν το είδα σαν κάτι προσωπικό, γιατί με τα παιδιά εκείνα μεγάλωσα. κι όταν έκλαψα ήξερα πως το καλύτερο παγωτό δεν θα είχε ποτέ αξία για μένα, έτσι έμεινε το 50 λεπτό στην τσέπη μου. κι εγώ άρχισα να καταλαβαίνω περισσότερα. γι αυτό δεν φοβάμαι
μα ξέρεις, να! είναι λίγο περίεργο. μου είπε να χωρίσουμε, δεν ήθελα. τον ρώτησα γιατί; μου εξήγησε. πιστεύω πως μπορώ να διορθωθώ. για εκείνον. γιατί για μένα είμαι σωστή. μου ζήτησε να χωρίσουμε και χθές. δεν τον άφησα, του έδωσα το περιθώριο να μου εξηγήσει το γιατί. μου εξήγησε. προσπάθησα να μην υποκύψω
μου ζήτησε να χωρίσουμε, κάτι που αρνήθηκα μέσα μου
ναι! το αρνήθηκα, ακούγεται περίεργο, ε; συνήθως δίνω φτερά και φωνάζω πήγαινε! αυτή τη φορά δεν το έκανα, άφησα μονάχα το περιθώριο επιλογής
και το μεσημέρι σε μια συνέντευξη για δουλεία, σε μια μια διαφημιστική, μου άρεσε εκείνος που είδα
τον σκεφτόμουν
μα δεν ήθελα να χωρίσω, πιστεύω πως τον αγαπώ, μα δεν επαναπαύομαι. την ίδια μέρα μου μίλησε κι ένας γνωστός μου που επέστρεψε από ένα κύκλο παραστάσεων. στην πόλη όπου ζούσε εκείνος. σύμπτωσης! αυτό θέλω να πιστεύω. η ζωή δεν θέλει να πληγωθώ ή θέλει να με αλλάξει.
το παγωτό είναι ακόμη στο ψυγείο; ξέρω πως υπάρχουν σημαντικότερα, ξέρω πως μπορώ να έχω παραπάνω απο 50 λεπτά
μα πειράζει που δεν θέλω να τους μοιάσω; δεν θέλω να σε μισήσω επειδή θα θελήσει κάποιος ή κάποια να μου πάρει το παγωτό από τα χέρια
– … –
3/6/ 2016, Αθήνα