[http://www.iefimerida.gr/…/%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%B8%…]
– πόσα κάνει ο άνθρωπος για να παραμείνει άνθρωπος
και πόσα ακόμη μπορεί; –
Στην κρίση μας, ο νους δικό μας κομμάτι ενεργοποιεί εντολές
κι εμείς λειτουργούμε
μα τι επιδρά σε αυτόν;
Τα παιδιά έχουν την επιθυμία να μάθουν
-παρακίνηση-
Ο μη έχον θέλει να έχει
-γέννηση-
Ο στοργικός πατέρας χάνει την στοργή του καθώς το παιδί του αντιδρά
Ο ρήτορας τρελαίνεται όταν χάνει την ευφράδεια του λόγου του
Η απλή σκέψη αποζητά το περίπλοκο όταν μέσα σε αυτό βρεθεί
Η γνώση διακινείται
μα εάν “ο μνημονικός κανόνας” πάψει να επεμβαίνει
χάνεται μέχρι κάποιος – κάτι να την ενεργοποιήσει
– εάν τον λόγο έπαυα
εάν το μυαλό δεν εξασκούσα
εάν μονάχα με εικόνες δούλευα και δεν είχα κάτι να σου πώ
το όμορφο θα προωθούσα
δεν θα είχε νόημα
κι ο έρωτας συναίσθημα
δικό του
την φράση του μηδενισμού την βαρέθηκα
δεν πουλάει ποια το “πάμε πάλι από την αρχή” ή το “έκανα λάθος, συγνώμη”
κρύβεται η οπτική γωνία που επιλέγεις
και η σκέψη σου κομμάτι της είναι –
(23/2/2015, Πετράλωνα )
ο άνθρωπος για να μην χάσει, κάτι της επιθυμίας του
μπορεί να κάνει πολλά
δεν είναι αθώος, ούτε η λογική του είναι.
[…] φοράει καλούπια, κι ανταγωνίζεται, γίνεται ότι ξέρει πως θα αρέσει
για να μην μείνει μόνος ο άνθρωπος, για να πετύχει όσα ονειρεύτηκε
ο άνθρωπος με ερωτηματικό […]
25/2/ 2016, Αθήνα