Χθες, ήταν η τελευταία κοσμοπολιτική κυρία που πέρασε μπροστά από τα μάτια μου,
εκείνο το μικρό λουλουδάκι
που το βάφτισαν περιπέτεια ξενιτεμένων θέλω,
που φοβήθηκαν να το κοιτάξουν στα μάτια
γιατί μια ζωή πίστευαν ότι μπορούσαν
να το φλομώνουν στα ψέματα,
γιατί για εκείνους το ψέμα θύμιζε αλήθεια
εκείνο το μικρό λουλουδάκι
που το βάφτισαν περιπέτεια ξενιτεμένων θέλω,
που φοβήθηκαν να το κοιτάξουν στα μάτια
γιατί μια ζωή πίστευαν ότι μπορούσαν
να το φλομώνουν στα ψέματα,
γιατί για εκείνους το ψέμα θύμιζε αλήθεια
Γιατί για κάποιους η αλήθεια ψέμα θυμίζει
και ας μην έμαθε πότε τίποτα
και ας μην έμαθε πότε τίποτα
Υποκειμενικότητα ή αντικειμενικότητα ;
Φοβήθηκαν, την αλήθεια του
και κλείνοντας τα αφτιά τους
μάραιναν την πιο αθώα τουλίπα …
και κλείνοντας τα αφτιά τους
μάραιναν την πιο αθώα τουλίπα …
Ποια αθώα τουλίπα;
Αγνά και ωραία, μοναδικά και ρομαντικά.
Στο πλευρό μιας αθεράπευτης ρομαντικότητας
που βρίσκει θεραπεία
βγαίνοντας έξω
στην αγορά …
στην πάλη …
στην πλάνη …
Εκεί που το πρώτο βλήμα καρφώνεται
στην αγωνία για ζωή
Εκεί που το πιο γλυκό και αθώο μετατρέπεται σε θύμα
αν δείχνει μηδαμινότητα
στην αγωνία για ζωή
Εκεί που το πιο γλυκό και αθώο μετατρέπεται σε θύμα
αν δείχνει μηδαμινότητα
Εκεί που ο ανθρωπισμός έχει μετατραπεί σε ζωώδες ένστικτο
Εκεί που το ανθρώπινο είδος θυμίζει ζωικό βασίλειο …
Εκεί που μπορείς να είσαι τα πάντα και ένα μεγάλο τίποτα!
Εκεί που …
( Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 2 months 6 days ago )