στην πόλη των νεκρών, μητέρα
είδα μια σκιά να κινείται
ήταν τόσο ωραία και διακριτική
έμοιαζε με την θωριά σου
μαυροντυμένη, καλαίσθητη, ονειροπόλα, γέρικη
γεμάτη ελπίδα, όπως εκείνη την τελευταία φορά που σε είδα
πριν, για το αιώνιο ταξίδι, σε αποχαιρετήσω
μητέρα ο γιος σου είμαι
στο καρτοτηλέφωνο θα βρεις μια κλήση
από εμένα είναι
στην άλλη γραμμή εγώ βρίσκομαι
και σε περιμένω
περιμένω να μου απαντήσεις
εδώ και 24 ολόκληρα χρόνια
θα φταίει που δύσκολα συνδέονται οι εποχές και
οι αιώνες δεν πλαγιάζουν ο ένας πάνω στον άλλον
για να ειδωθούν τα ανάμεσά τους
μα δίπλα
μητέρα είμαι καλά, πέθανα νωρίτερα
σε είδα να πεθαίνεις
και με φτερά να πετάς
με είδαν σε άλλης εποχής γέννα με άλλη μητέρα και αδέλφια
όταν ήμουν παιδί κάθε φορά που πλησίαζα το καρτοτηλέφωνο
νόμιζα πως ήταν μια κλήση από τον παράδεισο
πως ήθελε να μου μιλήσει ο Θεός
ή εσύ μητέρα
που με καλούσε να πλησιάσω
μα πάντα όταν χτυπούσε οι μεγάλοι προλάβαιναν να απαντήσουν αυτοί, εγώ όχι
κι έτσι ποτέ δεν μίλησα με τον Θεό ούτε με εσένα μητέρα
δεν έμαθα ποτέ ποιος ήταν
ήθελα τόσα να τον ρωτήσω
γεννήθηκα μέσα σε ένα προαύλιο πανεπιστημίου
οι γονείς μου πρόσφυγες άλλης χώρας
φαίνεται πως κάθε άνθρωπός που πεθαίνει επαναστατώντας
ή σε έναν πόλεμο εχθροπραξιών
γεννιέται από μητέρα οικογένειας που πληγώθηκε από εκείνον
μητέρα ο πόλεμος σε μαθαίνει να αντέχεις
γι αυτό είμαι τόσο δυνατός
αντέχω, μητέρα μπορώ να περιμένω να μου απαντήσεις
μπορώ να μένω δίπλα στο καρτοτηλέφωνο για μέρες
όχι όμως για πάντα
μητέρα τα άλλα παιδιά με κορόιδευαν όταν τους μιλούσα για ΄σενα
κι έτσι έμαθα πως ο κόσμος είναι κακός
μητέρα με γλυκόλογα θα σε κερδίσω
αυτό μου έμαθαν
μητέρα είμαι καλά, ο γιος σου είμαι
σου τηλεφωνώ από το καρτοτηλέφωνο
στην εποχή μας δεν είχαμε καρτοτηλέφωνο σε αυτήν που βρίσκομαι τώρα υπάρχει
ελπίζω να χτυπήσει ο κοντινός τηλέγραφος
στη πόλη των νεκρών
οι ποιητές μιλάνε για εμάς
γράφουν και μας κοστολογούν
πόσο εύκολα μπορεί να γράψεις
ποιητής;
ύστερα να πεις ποιητής
και τέλος να σε πιστέψουν
ενώ εσύ αμφέβαλες
ποιητής
όλο και περισσότεροι, όλο και περισσότεροι
μια μικρή μελωδία στο λόγο
τι θα μου πεις σήμερα;
θα μιλήσεις για μένα;
έγραψες κάτι για μένα;
βρίσκομαι στην πόλη των νεκρών
οι σκιές κινούνται
μεγαλώνουν συνέχεια
– το ίδιο κι εγώ –
πριν πάψουν
μητέρα, ήθελα να σε ρωτήσω
αν ποτέ υπήρξα; ο γιος σου είμαι
είμαι σίγουρος πως όταν δεις το μήνυμα μου θα έχεις γεννηθεί
– γλυκιά, προικισμένη θεά
θα μοιάζεις με εκείνη τη στοά
που κάποτε γνώρισα
εκείνη την γεμάτη βιβλία
καλλωπισμένη συνείδηση
ατέρμονης φύσης –
[…]
21/5/2016, Αθήνα