___
Τράπηκαν σε φυγή, ήταν οι νύχτες που μαζί δεν ζησαμε
υπήρξαν λένε
χαμογελαστες κι αθώες
όταν τις κοιτουσες στα μάτια, δροσοσταλιδες έβλεπες
δροσοσταλιδες που κυλούσαν καθώς ο άνεμος κινούσε τα φύλλα καθε τουλιπας που
στο περιβόλι αυτο ανατράφηκε
Μια παρθένα φωνή κούρνιαζε ανάμεσα στο άνω και το κάτω χείλος μιάς νύχτας
που μαζί δεν ζήσαμε
προσμένοντας
ό,τι κάποτε θα μπορούσε
οι συνωμότες της έντυναν με φτερά τα όνειρα της
λίγο πριν το τελευταίο δάκρυ της βροχής
κυλίσει προς τον αφαλό της
λίγο πριν με ζωή μια ζωή να θρέψει
Υπηρξε η νύχτα που μαζί θα ζησουμε
λίγο πρίν την αυγή που πέρασε
εκείνη που δεν έκλεισε σαν ρήμα την αγάπη
ούτε την προσμονή
εκείνη που ήξερε πως θα υπάρξει
εκείνη που σκοταδισμό δεν θα ‘φερνε
εκείνη που με φώς την έντυσαν τα άστρα
εκείνη που θα μας ξανα ‘βρισκε αγκαλιά
στο ίδιο δωμάτιο
ή δίπλα απ’ τα κάστρα
σ’ ένα κοραλλιογενή πρίσμα
29/9/2016, Αθήνα