___
… σε τόπο χλοερό, ο ‘Ις και ο ‘Αβ ζούσαν. Στο τόπο εκείνον ζούσαν κι άλλοι. Μα για την Ιστορία μας αυτή, οι δύο πλεω γνώριμοι σε μας, εκπρόσωποι κυρίαρχων ρευμάτων, θα σταθούν.
Την φύση με τα δώρα της ο ‘Ις την αγαπούσε. Την ζωή του απολάμβανε, ευτυχισμένος όντας ζούσε.
Ο ‘Αβ από μικρός αλλεργικός στη γύρη, ονειρευόταν έναν τσιμεντένιο θησαυρό. Την χλοερή της φύσης πεδιάδα, έλεγε, όταν θα γίνει μεγάλος και τρανός θα την κάμει κτήριο ψιλό, να χωρούν πολλοί σε αυτό, δουλειές να βρίσκουν θα ‘χουν …
Ο ‘Αβ συνεχώς προσπαθούσε. Ο ‘Ις συνεχώς απολάμβανε. Ο ‘Αβ συνεχώς προσπαθούσε. Ο ‘Ις συνεχώς απολάμβανε. Ο ‘Αβ προσπαθούσε. Ο ‘Ις απολάμβανε. Ο ‘Αβ προσπαθούσε. Ο ‘Ις απολάμβανε. Ο ‘Αβ προσπαθούσε. Ο ‘Αβ προσπαθούσε. Ο ‘Αβ προσπαθούσε. Ο ‘Ις απολάμβανε. Απολάμβανε ο ‘Ις. Μέχρι που ο ‘Αβ τα κατάφερε.
Ο ‘Ις ποτέ δε νόμισε, όχι δεν σκέφτηκε καν, πως ο ‘Αβ υπήρχε, όχι ο ‘Αβ, οι σκέψεις του, οι ιδέες του, τα όνειρα του. Απολάμβανε, πιστεύοντας στο “για όλη σου τη ζωή” της φύσης. Του άρεσαν όσα έτσι όπως ήταν ήταν. Απροετοίμαστος απέτυχε. Αναγκάστηκε να φύγει ή έμεινε και πέθανε λυπημένος, που όλα όσα απλόχερα του προσφέρονταν έχασε.
Ο ‘Αβ τα κατάφερε, ποτέ δεν είπε είμαι ευτυχισμένος.
Οι άνθρωποι φοβόμαστε να νομίσουμε την ικανοποίηση. την πλήρη ικανοποίηση. Πήραμε το μάθημα μας. Κι έτσι όλο θέλουμε…