με αυτό θα ζήσω
είπες
κι ύστερα ξέχασες
ξεχάστηκε κι αυτό
κι όταν μια μέρα
εμφανίστηκε ξανά
δε βίωνες το ίδιο
δε σε έπειθε
για αλήθεια
έπειθες εσύ εκείνο
θυμίζοντας του ότι αποκύημα είναι
συνάψεων
εμφανίστηκε
σε χρόνο κενό
του δάνεισες την φωνή σου
τα δάχτυλα σου
την ικανότητα γραφής και ανάγνωσης
το άφησες να σου μιλήσεις
να σου γράψει
να εμπλακεί με τις σκέψεις σου
για σένα
για να μάθεις όσα περισσότερα μπορείς από αυτό
αν η αθωότητα θύμιζε συνένοχη… είπε
θύμιζε …
αθωότητα. ενοχή
για λίγο στις σκέψεις σου
για λίγο στις τάσεις σου
κι ύστερα έπαψε …
τη φορά αυτή
δεν τις καταπίεσες,
ούτε εκείνες εσένα .
είχαν καιρό να έλθουν
τις έμαθες
κι αυτές έμαθαν να φεύγουν
στη σιωπή
στον ήχο μιας συνάρτησης διαστάσεων