___
κάπως τη μέρα χάθηκε
σαν άστρο.
μια πελώρια πέτρινη σύρραξη στάθηκε μπροστά του
σα βουνό ώριμο να σκαρφαλώνει
από της θάλασσας τα έγκατα
στεριά να στήσει.
ακούσιο χρέος της
σε ανούσια στοιχείων συνουσία.
νέα σύνορα να ρίξει.
απαίδευτη, καλά ακονισμένη.
ελεύθερη να μπορεί, χωρίς επιλογή δική της να ‘χει
δεμένη, πέτρινη
κομμάτι μιας αέναης αλληλουχίας
μιας άκριτης συνύπαρξης
κοινώς αποδεκτή, δίχως μη
έγινε. έκρυψε. φύλαξε
εκείνο που σαν άστρο τη μέρα, είπαν, χάθηκε.
στη ροή, του χρόνου, που δε μέτρησε
κι ας τη μετρούσαν.
σαν άστρο.
μια πελώρια πέτρινη σύρραξη στάθηκε μπροστά του
σα βουνό ώριμο να σκαρφαλώνει
από της θάλασσας τα έγκατα
στεριά να στήσει.
ακούσιο χρέος της
σε ανούσια στοιχείων συνουσία.
νέα σύνορα να ρίξει.
απαίδευτη, καλά ακονισμένη.
ελεύθερη να μπορεί, χωρίς επιλογή δική της να ‘χει
δεμένη, πέτρινη
κομμάτι μιας αέναης αλληλουχίας
μιας άκριτης συνύπαρξης
κοινώς αποδεκτή, δίχως μη
έγινε. έκρυψε. φύλαξε
εκείνο που σαν άστρο τη μέρα, είπαν, χάθηκε.
στη ροή, του χρόνου, που δε μέτρησε
κι ας τη μετρούσαν.