Παίξε γέλασε είναι όλα φίλε! Ναι;
και εσύ κοιτάς σαν όρνεο έτοιμο να κατασπαράξει το θύμα του
σαν λιγδιάρικο ερωτοχτυπημένο παιδαρέλι
Τι έγινε; Σε προσβάλουν τα λόγια μου;

Τι περίμενες έ; να σε πετύχουν με την σφεντόνα για να πάψεις
ή να πιαστείς από καμιά παγίδα
ε; Τι;

Δεν σου ‘μαθαν πως εδώ είναι η κόλαση
εδώ…
εδώ στα φρικιαστικά σκοτεινά δωμάτια των πολυκατοικιών
των εξευτελισμένων συνειδήσεων που ζουν για μια μπουκιά ψωμί
υπομένοντας τα ύπουλα χτυπήματα,
τα άγρια κουδουνίσματα
τα νευρικά γέλια
κάποιων δήθεν ευεργετών τους .
Μισθωτή εργασία, έτσι, μάθαμε να την λέμε εμείς εδώ
εσύ πες την όπως θες
Όποιο όνομα και να της δώσεις δεν αλλάζει
Αύτη είναι!
μόνο που αυτή εδώ δεν είναι δίκαιη
Δε σε κοιτά στα μάτια
ούτε σε αφήνει ελεύθερο
έχει κανόνες
αν τους παραβείς θα υποστείς τις συνέπειες

Εδώ σου λέω! στα ξεφαντώματα των αυτοκτονιών
που η αδυναμία της ύπαρξης , η αφέλεια
ή η αδιαφορία τους για την υπάρχουσα ανταγωνιστική κοινωνία
τους οδήγησε
στο μακάβριο τέλος
δεν άντεχαν, θα σου ‘λεγαν αν τους δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία
και πάλι θα κατέληγαν στο ίδιο
ειδεχθές έγκλημα,
αυτόχειρες θα τους φώναζες
αλήθεια; Τελικά το ανθρώπινο είδος είναι από μόνο του ένα ολόκληρο ζωικό βασίλειο…

γελάς έ;
θα σε πάω καμιά βόλτα μια μέρα …
από την Πατησίων θα σε πάω
(την ώρα που οι διακρίσεις
 μηδενίζουν την ομορφιά της διαφοράς )
και θα καταλάβεις τι πάει να πει αδικία
τι πάει να πει ανταγωνισμός
και μια που θα ‘μαστε και κοντά θα σε ανεβάσω και ως τα γραφεία
εκείνου “του ανταγωνισμού”
να μας δώσει τις “συμβουλές” του
να μάθεις να επιβιώνεις με την ενοχή σου
( για την συνενοχή σου )

Έτσι μας θέλουν!

Δεν θα ‘μαι πάντα εδώ για να στα λέω!

ο καθένας τραβάει το δρόμο του φίλε μου,
ο καθένας …

τι γίνεται με σένα;

Θα αργήσεις να πάρεις μπρος, μου φαίνεται,
αν συνεχίσεις να κουβαλάς 
δανικά φορτία
για να γεμίζουν τις αυταπάτες σου
με ξένες φωνές
να σε μπουκώνουν για την στιγμή …
και να λες και ευχαριστώ !;!
Σαν …
να μην χρειάζεται να κάνεις τίποτα,
κάτι για να αλλάξει !