Γιούλη

“εγώ που με βλέπεις είμαι ο μόνος άνθρωπος στην Ελλάδα που ‘χω στο όνομα μου πυρηνικά όπλα στην Ρωσία… Αλλά εγώ δεν είμαι από τους άλλους, δεν εξαγοράζομαι με βότκες και γυναίκες. εγώ είμαι υπέρ της ειρήνης. Είμαι ο μόνος. Με έχουν για σχιζοφρενή, μα οι περισσότεροι Ρώσοι και Αμερικανοί είναι στην πραγματικότητα σχιζοφρενείς. Κομμουνιστές λένε …σιγά μην είναι . Εγώ είμαι … Αλλά οι άλλοι ότι να ‘ναι. “

Ότι μπόρεσα να συγκρατήσω αυτολεξεί από τον μονόλογο ενός κυρίου, σε εμένα τα μίλησε, αλήθεια, λίγο πριν φτάσουμε στον σταθμό. Πρέπει να εξασκήσω τη μνήμη μου.  Διάλογος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, μια και ο μόνος λόγος μου ήταν μια καταφατική κίνηση του κεφαλιού μου, σαν να εξασκώ την άσκηση “αριστερό αυτί στον αριστερό ώμο, κεφάλι στο κέντρο, εκπνοή εισπνοή ” ένα πράγμα.  Απλά, λίγο πριν σηκωθώ τον κοίταξα, αφού στεκόταν σαν πελεκάνος με το πέλμα του ενός ποδιού του ακουμπισμένο στο σιδερένιο χώρισμα της εισόδου του βαγονιού, και με ένα τσιγάρο στο στόμα. Προέκυψε κι είχαμε “αη κοντακτ”. Έτσι ξεκίνησε να μου μιλά. Ύστερα όταν φτάσαμε στον σταθμό, καθώς άνοιγαν οι πόρτες του βαγονιού άναψε το τσιγάρο και συνέχισε το δρόμο του. ενώ από τα μεγάφωνα η εκφωνήτρια έλεγε το γνωστό ποιηματάκι με το απαγορευτικό περί καπνίσματος. Τελικά, κάποιοι θέλουν περισσότερα απ’ όσα μπορούν να έχουν, γι’ αυτό πείθουν τους εαυτούς τους ότι τα έχουν, αργότερα προσπαθούν να πείσουν τους άλλους, ή μαθαίνουν τρόπους για να διώχνουν τους άλλους και τους αξιοποιούν. τζιζ