—-
Στο παρελθόν, όταν η ζωή στους δρόμους της Αθήνας μου πετούσε το άγνωστο,
και το γνώριμο για άλλους είχες
Πριν ξυπνήσω το (απ)αρνιόμουν, γιατί κάτι των εχθρών μου έκρυβε
Όταν το δέχθηκα
άρχισε να μου θυμίζει ότι δικό μου υπήρχε
Τα μεγαλία τα χάρισα σε κείνο που δεν τα άξιζε μα τα θελε για να τα υποτάξει
Και ύστερα τον ναό του Σολομώντα αναζητώντας
δίχως τη σολομωνική ποτέ να αγγίξω
Κατάλαβα τι σήμαινε
ενάρετος και συνετός ηγέτης
Όταν είδα πως ο εχθρός για τη δική του διαύγεια
να περιορίσει την δική μου και σε κλουβί να με κλείσει προσπαθούσε τα πάντα να κάνει
Τον άφησα
Γιατί γνώριζα τις μέρες που την κλειδαριά μπορούσα να παραβιασώ
Αργή στο παρελθόν δεν ήμουνα
Μα στο κλουβί ο νους δίχως το αναγκαίο οξυγόνο αργεί
Άφησα το πουλί που απέξω ήταν να νιώθει σαν λιοντάρι
Και το ικανό λιοντάρι ο Σύμπαν που κλείστηκε στο κλουβί άρχισε
από “άσπενγκερ” να δείχνει πως πάσχει
τη γλώσσα του να μπερδεύει
πριν την κλειδαριά να παραβιάσει
Ένιωθε κλεμμένο
μα το είχαν δέσει οι μάγοι με το πουλί
κι εκείνο χάρη του ‘χε κάνει
για να μπορεί ελεύθερο να πετά
Στο κλουβί το έκλειναν
ποδοπατώντας την σκέψη του
για να μπορούν οι άνθρωποι να σκέφτονται
ό,τι δεν καταλαβαίνουν και να θαρρούν πως δίκιο έχουν
πως έλαβαν την εξουσία και στα χέρια τους την κρατούσαν
Όταν το κλουβί επιλεγμένες μέρες παραβίαζε μονάχο προσπαθούσε κάτι μέσα απ όσα έκαμε τον κόσμο με την δύναμη του να αλλάξει
χωρίς να ενστερνιστεί των ανθρώπων τον περιορισμό
λίγο πριν ο νους του στην φυλακή επιστρέψει με την επιλογή των ανθρώπων που με ψέματα λέγαν πως τούτο το κλουβί η θεραπεία της ψυχής του θα ήταν
κι ας ήξερε εκείνο πως μόνο για τα καλά τους οι άνθρωποι θελαν να παινεύουν τους εαυτούς τους ή τους άλλους για να κερδίζουν
και πως
Το κλουβί δώρο, για όσους δεν έβαιναν στο δικό τους ‘μέρωμα, έκριναν
γιατί νόμιζαν, πως έτσι τα πράγματα έχουν
17/9/2016, Αθήνα