δεν θα μπορούσα να πω, “δεν σε νοιάζομαι”
είναι κούφια αυτή η φράση, ψεύτικη
θα ήταν κουτό να κάνω κάτι τέτοιο…
δεν θα υπήρχε … λόγος
δεν θα βρισκόμασταν εδώ, τότε
ίσως να έπρεπε να γίνω η προτεραιότητα μου
να μάθω να ζω με αυτό
κι αυτό ίσως να μας απομάκρυνε όσο θα ήταν αναγκαίο
κάθε λέξη να ξέρεις έχει μια κύρια εικόνα και αρκετές σημασίες
δεν είναι τυχαίο
… μερικές μέρες πριν κοιτούσα πάνω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης τα νυχτερινά φώτα, τον με μορφή κόσμο
τότε αναρωτήθηκα τι είναι ο άνθρωπος ; και ποια η αξία του για τον κόσμο … έτσι απλά,,, τυχαία
δεν ήταν η πρώτη φόρα
ήταν η πρώτη φόρα που άκουσα όμως μια ιερή και θεία φωνή ,,, να σαν αυτές που ακούμε στα δοκιμαντερ, να μου λέει
” ο άνθρωπος είναι δώρο της φύσης, να το θυμάσαι “
άρχισα να σκέφτομαι το γιατί
δεν έχει σημασία … ο άνθρωπος έχει
εάν αναρωτηθείς γιατί όλα αυτά αποφάσισα να γράψω
ε να! γιατί έτσι θέλω. γιατί μπορώ.
τι με παρακίνησε;
εάν το συζητούσαμε με οπτικές ψυχολόγων επικοινωνιολόγων και άλλων υπέρμαχων της ανάλυσης ίσως μιλούσαμε για ώρες μα δεν υπάρχει λόγος
όχι τουλάχιστον σήμερα
15/7/ 2016, Θεσσαλονίκη