___ κάπως τη μέρα χάθηκε σαν άστρο. μια πελώρια πέτρινη σύρραξη στάθηκε μπροστά του σα βουνό ώριμο να σκαρφαλώνει από της θάλασσας τα έγκατα στεριά να στήσει. ακούσιο χρέος της σε ανούσια στοιχείων συνουσία. νέα σύνορα να ρίξει. απαίδευτη, καλά ακονισμένη. ελεύθερη να μπορεί, χωρίς επιλογή δική της να ‘χει δεμένη, πέτρινη κομμάτι μιας αέναης […]